Większość ludzi ma negatywną reakcję, kiedy mówi o litu. Myślą o filmie Kukułka, ślinienie się i lobotomia. Farmakologiczne dawki litu mają pewne wady. Jednak lit jest w rzeczywistości bardzo ważnym zasobem mineralnym w wielu systemach wodnych, który ma bardzo korzystny wpływ na mózg.
Kiedy naukowcy odkryli pod koniec XIX wieku, że sól mineralna będzie stosowana w leczeniu dny, zdali sobie również sprawę, że lit może pomóc w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Lit był poprzednio elementem „up” w 7-Up, ale nie oznacza to, że jest to nowoczesna receptura. Pierwsza praca badawcza na temat litu powstała w 1949 roku, kiedy australijski psychiatra John Cade zapisał się w historii psychiatrii. W przeciwieństwie do tego greccy lekarze jeszcze we wcześniejszych latach leczyli choroby psychiczne wodą mineralną, którą obecnie uważa się za lit.
Przed Johnem Cade'em szaleństwo było leczone powściągliwością w ciemności, elektrowstrząsem lub lobotomią, więc lit był świetną opcją. W rzeczywistości jest to pierwsza udana próba farmakologicznego leczenia chorób psychicznych. Ma znaczące skutki uboczne: toksyczny dla tarczycy i nerek (a jego duża ilość jest toksyczna dla serca), powoduje przyrost masy ciała, przedawkowanie jest śmiertelne, aw wielu przypadkach nie zadziała. Ale kiedy lit działa, to świetna rzecz. Samobójcza depresja i wahania nastroju ustępują w ciągu tygodnia. Obecnie jest to jeden z niewielu leków, które okazały się zmniejszać ryzyko samobójstwa z użyciem litu.
Pomimo swojej reputacji i długotrwałego, powszechnego stosowania, nikt tak naprawdę nie wie, czym właściwie jest lit. W szkole medycznej lit był uczony, że wtórne systemy przekaźnikowe w neuronach mają pewien wpływ na kolejność), co oznacza, że podobnie jak wszystkie inne leki psychotropowe, zmienia on coś związanego z komunikacją w mózgu całkowicie lub aż do choroby.
Niedawny artykuł rzucił nieco światła na szlachetny mechanizm działania litu. Wykazano, że choroba afektywna dwubiegunowa zwiększa markery stanu zapalnego w przedniej błonie mózgu. Występuje również wzrost enzymów regulujących otwieranie mięśnia kwasu tłuszczowego omega 6 pochodzącego z kwasu arachidonowego. Gdy szczurom związanym lub wolnym od litu podawano przez 6 tygodni, szczury, którym podawano lit, miały mniej kwasu arachidonowego i więcej 17-OH DHA, przeciwzapalnego metabolitu oleju rybnego. Wydaje się, że 17-OH DHA hamuje wszystkie rodzaje białek zapalnych w mózgu.
Co ciekawe, lit wydaje się być jedynym skutecznym lekiem (przynajmniej spowalnia progresję) przeciwko ALS, innej zapalnej, postępującej i zmiennej, aczkolwiek śmiertelnej chorobie neurologicznej, a litowe HUV są również testowane w demencji i chorobach Alzheimera.
Teraz, gdy już widzieliśmy dobre strony litu, przyjrzyjmy się, co dzieje się z ludźmi, którzy przyjmują określoną ilość litu w wodzie. W 1989 roku Schrauzer i Shrestha opublikowali artykuł zatytułowany Lit w wodzie pitnej i aresztowania za przestępstwa, morderstwa i narkomania. Dowiedzieli się o poziomie litu w wodzie w 27 hrabstwach w Teksasie. Zaobserwowano, że w dzielnicach o niskim poziomie litu odnotowano mniej aresztowań i zachowań agresywnych z powodu morderstw, samobójstw, narkotyków i kokainy. Jeśli teraz spojrzymy wstecz, duża zawartość litu w wodzie oznacza 2 mg litu dziennie. Dawki farmakologiczne i psychiatryczne zaczynają się od 300 mg dziennie.
To za dużo jak na mały kawałek minerału, więc co się dzieje poza Teksasem? Badania obserwacyjne przeprowadzone w Japonii w 2009 roku również ujawniły niższe wskaźniki samobójstw na obszarach o wysokiej zawartości litu w wodzie. Wskaźniki samobójstw w Japonii były niezwykle wysokie w ciągu ostatnich 15 lat. Podczas gdy wskaźnik samobójstw w Japonii wynosi 21 na 100 000 osób, w USA jest to 11 na 100 000.
Inne badanie dotyczące litu w wodzie w Japonii pokazuje, że ilość litu w wodzie jest wprost proporcjonalna do długości życia człowieka. Te same fragmenty litu (co odpowiada 2 mg dziennie) w kontrolowanym eksperymencie przedłużyły żywotność robaków C. elegans. Ilości fragmentów litu poprawiają ludzkie zachowanie i przedłużają życie. Jest to prawdopodobnie spowodowane wspomnianym powyżej mechanizmem przeciwzapalnym. Ale lit jest interesującą solą i może zmienić komunikację mózgu na inne sposoby.
Podstawowy czas nauki: wygląda na to, że litowo-sodowy ma taką samą liczbę elektronów w swojej zewnętrznej powłoce - sama cząsteczka jest nieco mniejsza, ale trudno powiedzieć, że nerki są w stanie zaobserwować tę różnicę. A może neurony też. Tak więc dodanie odrobiny litu do matrycy zmniejszy całkowity gradient sodu w mózgu, zmniejszy neurotoksyczność i zwiększy energetykę mózgu. Z japońskich badań nad wodą pitną, litem i samobójstwami: dyskusyjne jest, czy ekspozycja na lit przez bardzo niski, ale bardzo długi czas zwiększy czynniki neuropatyczne, neuroprotekcyjne i / lub neurogenetykę, co może wyjaśniać zmniejszone ryzyko samobójstwa.
Autorzy obu badań zalecają, aby ludzie nieco zwiększali dzienną dawkę 2 mg, aby kontrolować ludzkie zachowanie, przedłużyć życie i zmniejszyć liczbę samobójstw.
Z drugiej strony szwedzcy naukowcy przetestowali wpływ litu znajdującego się w wodzie na tarczycę w niektórych wioskach mrówek w Peru. Niektóre z tych wiosek mają w pożywieniu i napojach 10-20 razy więcej naturalnego litu niż mieszkańcy Japonii, tj. 30 mg dziennie (znacznie poniżej dawki farmakologicznej 300 mg oczywiście). Odkryli, że lit w wodzie obniża poziom aktywnego hormonu tarczycy i zwiększa poziom rewitalizacji tarczycy. Jako lek, lit może powodować niedoczynność tarczycy.
Tak więc lit jest naturalnym składnikiem wody pitnej, a obserwacje sugerują, że zmniejsza on samobójstwa i ogólne maltretowanie oraz zapewnia długowieczność, ale być może także ogranicza czynność tarczycy. Myślę, że jest to całkiem rozsądne, ponieważ teraz, gdy znaleźliśmy świeżą wodę mineralną z ziemi, fakt, że nasz mózg jest zaprojektowany tak, aby zawierał trochę litu w jednym rogu, jego śladowa obecność może poprawić nasze zachowanie i znacznie zmniejszyć liczbę samobójstw.
Osoby z chorobami psychicznymi będą leczone publicznie